Kliknij tutaj --> 🥅 powrót do wojska z emerytury

Przy czym przedstawione przez ZUS szacunki nie uwzględniają zwiększonych wydatków z tytułu emerytur stażowych rolników, jak również wydatków związanych z tzw. 13. czy 14. emeryturą, do której byliby również uprawnieni emeryci otrzymujący emerytury stażowe. Skorzystają głównie rolnicy. Kto skorzystałby z emerytur stażowych? Jak uzyskać emeryturę za granicą? Jak uzyskać prawo do emerytury w UE? Jak rozliczyć składki emerytalne w UE ? - Emerytury 2014 - serwis poradniczy dla obecnych i przyszłych emerytów. Fundusze emerytalne, świadczenia przedemerytalne, emerytury wcześniejsze i pomostowe, nowe zasady emerytalne, ranking OFE, ZUS, kalkulator emerytalny. Moja babcia zmarła 27 lipca, a 10 sierpnia przelano emeryturę na jej konto bankowe, do którego mam dostęp. Ja z kolei dokonałam przelewu tej kwoty na rachunek mojej mamy. Po kilku dniach ZUS zwrócił się do banku o zwrot emerytury, a pracownicy banku zgłosili się do mnie z zapytaniem, czy mogłabym oddać przelane pieniądze. Z danych Agencji Mienia Wojskowego wynika, że średnie świadczenie mieszkaniowe wypłacane żołnierzowi to 250 tys. zł na odchodne w przypadku uzyskania uprawnień do wojskowej emerytury. Mając 40 tys. szeregowych PiS wskazał nowych świadczeniobiorców wojskowej mieszkaniówki, na którą trzeba zarezerwować w przyszłości 10 mld zł. Służba w WOT a praca. Coraz większą popularnością cieszą się Wojska Obrony Terytorialnej. Z danych WOT wynika, że prawie 57% terytorialsów to osoby czynne zawodowo, 19% jest jeszcze w trakcie studiów, a dla pozostałych służba w WOT stanowi jedyne źródło dochodu. Jakie obowiązki względem pracodawców mają terytorialsi oraz na Nouveau Site De Rencontre Gratuit 2013. Wezwanie na ćwiczenia wojskowe są co do zasady obowiązkowe i pracodawca jest zobligowany zwolnić pracownika z pracy. Jak należy rozliczyć czas takiej nieobecności? Czy pracownikowi przysługuje wówczas urlop wypoczynkowy? Czy czas ćwiczeń wlicza się do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze? Odpowiedź na te i wiele innych pytań, które zadają sobie pracodawcy po otrzymaniu wezwania pracownika w celu odbycia ćwiczeń wojskowych, w niniejszym wojskowe – jakich pracowników można na nie wezwać?Od 24 marca 2015 roku poszerzony został katalog osób, które mogą zostać wezwane w celu odbycia ćwiczeń wojskowych. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 11 lutego 2015 roku w sprawie wprowadzenia obowiązkowych ćwiczeń wojskowych na ćwiczenia wojskowe mogą zostać wezwani:żołnierze rezerwy i osoby przeniesione do rezerwy niebędące żołnierzami rezerwy posiadające nadane przydziały mobilizacyjneżołnierze rezerwy i osoby przeniesione do rezerwy niebędące żołnierzami, którym planuje się nadać takie rezerwy jest osoba, która została przeniesiona do rezerwy po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej, natomiast osoba przeniesiona do rezerwy niebędąca żołnierzem rezerwy to osoba zdolna do służby wojskowej, lecz która jej nie odbyła i została przeniesiona do rezerwy. Od 24 marca 2015 roku na ćwiczenia wojskowe może zostać powołany każdy Polak do 50. roku życia zdolny do służby – zarówno ten, który odbył służbę wojskową, jak i ten, który w wojsku w ogóle nie był. Ćwiczenia wojskowe mogą być:jednodniowe;krótkotrwałe – trwające nieprzerwanie do 30 dni;długotrwałe – trwające nieprzerwanie do 90 dni;rotacyjne – trwające łącznie do 30 dni i odbywane z przerwami w określonych dniach w ciągu roku rozliczyć okres odbywania ćwiczeń wojskowych w ewidencji czasu pracy?Na czas odbywania przez pracownika ćwiczeń wojskowych pracodawca powinien udzielić pracownikowi urlopu bezpłatnego. Mówi o tym wprost art. 124 Ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, w którym czytamy:„Pracodawca udziela pracownikowi powołanemu do odbycia ćwiczeń wojskowych, pełnienia okresowej służby wojskowej lub terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie urlopu bezpłatnego na okres trwania tych ćwiczeń lub służby. W czasie trwania urlopu bezpłatnego, […] pracownik zachowuje wszystkie uprawnienia wynikające ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wynagrodzenia”.Urlop bezpłatny w celu odbycia ćwiczeń wojskowych istotnie różni się od zwykłego urlopu bezpłatnego, gdyż czas jego trwania wlicza się do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, np. prawo do:urlopu wypoczynkowego;nagrody jubileuszowej;dodatku nie musi także składać wniosku o urlop bezpłatny, jak ma to miejsce w przypadku urlopu bezpłatnego z art. 174 Kodeksu pracy (dalej jako kp).W wydanym pracownikowi świadectwie pracy należy pamiętać, aby wskazać odpowiednią podstawę prawną takiego urlopu bezpłatnego, czyli art. 124 Ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej bezpłatny w celu odbycia ćwiczeń wojskowych należy wpisać w świadectwie pracy z podaniem odpowiedniej podstawy prawnej, aby kolejni pracodawcy czy też instytucje, np. ZUS, mieli informację, że okres tego urlopu wlicza się do stażu pracy, w odróżnieniu od zwykłego urlopu bezpłatnego udzielanego na podstawie art. 174 kp. Szczególne uprawnienia pracowników w okresie odbywania ćwiczeń wojskowychPracownik odbywający ćwiczenia wojskowe jest także pod szczególną ochroną Kodeksu pracy. Podobnie jak kobiety w ciąży, osoby na urlopie macierzyńskim i ojcowskim, czy też pracownicy w okresie ochronnym, którym brakuje mniej niż 4 lata do emerytury, w czasie urlopu bezpłatnego udzielonego w celu odbycia ćwiczeń wojskowych pracownikowi:nie można wypowiedzieć umowy o pracę;nie wolno zmienić jej warunków, np. zmniejszyć etatu, zlikwidować dodatku funkcyjnego;należy zagwarantować powrót na to samo stanowisko, które zajmował te nie obowiązują w sytuacji:ogłoszenia upadłości lub likwidacji firmy;zwolnienia dyscyplinarnego pracownika;powołania do ćwiczeń wojskowych trwających 1 odbywania ćwiczeń wojskowych może zostać także uznany za okres pracy w szczególnych warunkach, gdyż jak wskazał w swoim wyroku z 19 maja 2016 roku Sąd Najwyższy, II UK 275/15:„[…] zalicza się pracownikowi jako okresy pracy w szczególnych warunkach okresy odbywanych przez niego ćwiczeń wojskowych jako żołnierz rezerwy, jeżeli powrócił do uprzednio wykonywanej pracy w szczególnych warunkach”. Jeżeli pracownik pracujący w szczególnych warunkach zostanie wezwany na ćwiczenia wojskowe, okres tych ćwiczeń jest wliczany do okresu pracy w szczególnych warunkach, o ile pracownik wróci do pracy w szczególnych warunkach. Ma to niebagatelne znaczenie dla uprawnień emerytalnych, gdyż za pracę w szczególnych warunkach należy się emerytura wcześniejsza niż wynika z powszechnego wieku na ćwiczenia wojskowe a wynagrodzenie Mimo że okres urlopu bezpłatnego w celu odbycia ćwiczeń wojskowych wlicza się do stażu pracy, za okres ten pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie. Pracownikowi zamiast wynagrodzenia należy się świadczenie pieniężne rekompensujące mu utratę wynagrodzenia związaną z wezwaniem do odbycia ćwiczeń wojskowych. Szczegółowe zasady przyznawania i wypłaty świadczeń znajdują się w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 25 sierpnia 2015 roku w sprawie sposobu ustalania i trybu wypłacania świadczenia pieniężnego żołnierzom rezerwy oraz osobom przeniesionym do rezerwy niebędącym żołnierzami rozporządzeniu czytamy, że:świadczenie rekompensujące wypłaca się żołnierzowi za okres odbytych ćwiczeń wojskowych;liczba dni odbytych ćwiczeń wojskowych potwierdza dowódca jednostki wojskowej, wystawiając stosowne zaświadczenie;okres odbytych ćwiczeń wojskowych stanowi suma dni odbytych ćwiczeń liczona od dnia stawienia się na ćwiczenia do dnia zwolnienia z po powrocie do pracy powinien przedstawić pracodawcy zaświadczenie dowódcy jednostki o liczbie dni odbytych ćwiczeń. Na tej podstawie pracodawca jest zobowiązany wystawić pracownikowi zaświadczenie o kwocie dziennego utraconego wynagrodzenia w związku z odbytymi utraconego wynagrodzenia stanowi kwota miesięcznego wynagrodzenia pracownika podzielona przez 21 i następnie pomnożona przez liczbę dni odbytych ćwiczeń o rekompensatę wraz z zaświadczeniem o utraconym wynagrodzeniu i o liczbie odbytych dni ćwiczeń wystawionym przez dowódcę jednostki pracownik powinien złożyć do prezydenta lub burmistrza miasta albo wójta gminy w miejscu, w którym pracownik wezwany na ćwiczenia wojskowe może zostać z nich zwolniony?Wezwanie na ćwiczenia wojskowe nie oznacza, że bezwzględnie musi się na nie stawić. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z 15 czerwca 2015 roku w sprawie ćwiczeń wojskowych wskazuje, że w razie:śmierci najbliższego członka rodziny obłożnej choroby zaistnienia innych szczególnie uzasadnionych okolicznościdowódca jednostki może zwolnić osobę odbywającą ćwiczenia wojskowe przed ich zakończeniem lub też wojskowy komendant uzupełnień może zwolnić żołnierza rezerwy albo osobę niebędącą żołnierzem z ćwiczeń wojskowych przed ich wezwanie pracownika do odbycia ćwiczeń wojskowych stanowi dla pracodawcy niemałe wyzwanie. Musi on wiedzieć, jak w takiej sytuacji postąpić. Najważniejsze to udzielić pracownikowi w odpowiedni sposób urlopu bezpłatnego, który w odróżnieniu od kodeksowego wlicza się do stażu pracy, czy też wystawić odpowiednie zaświadczenie o utraconym dochodzie. Pracodawca musi pamiętać, że w okresie ćwiczeń wojskowych pracownik jest pod ochroną, a gdy będzie mu wystawiać świadectwo pracy, zapis o urlopie bezpłatnym udzielonym na ćwiczenia wojskowe musi się na nim znaleźć wraz z odpowiednią podstawą prawną jego udzielenia. jk •4 mar 2022 11:38 Skomentuj (687) Niemal każdy obywatel Polski może zostać wezwany do służby w przypadku powszechnej mobilizacji lub wybuchu wojny. Są jednak pewne wyjątki. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny dotychczasowy stosunek pracy pracownika zostaje zawieszony (fot. DGRSZ/MON) Obowiązkowi służby wojskowej podlegają obywatele polscy, począwszy od dnia, w którym kończą osiemnaście lat życia, do końca roku kalendarzowego, w którym kończą 55 lat, a posiadający stopień podoficerski lub oficerski – 63 lata. Zwolnienie z czynnej służby wojskowej następuje w razie uznania żołnierza przez wojskową komisję lekarską za trwale lub czasowo niezdolnego do służby wojskowej, a także w przypadku demobilizacji poszczególnych roczników lub grup żołnierzy określonych przez Ministra Obrony Narodowej. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny dotychczasowy stosunek pracy pracownika zostaje zawieszony. W przypadku powszechnej mobilizacji lub wybuchu wojny niemal każdy obywatel Polski może zostać wezwany do służby. Ograniczeniem mogą być zajmowane stanowisko, wiek lub stan zdrowia. Źródło: Ustawa z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej Interesują Cię biura, biurowce, powierzchnie coworkingowe i biura serwisowane? Zobacz oferty na Obowiązkowi służby wojskowej podlegają obywatele polscy, począwszy od dnia, w którym kończą osiemnaście lat życia, do końca roku kalendarzowego, w którym kończą 55 lat, a posiadający stopień podoficerski lub oficerski – 63 lata. Wyjątkiem są osoby, które ze względu na stan zdrowia zostały uznane za trwale niezdolne do tej służby. Wyjątek stanowi także pewna grupa kobiet, matki lub kobiety w ciąży. Źródło: Ustawa z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej Kogo nie powołuje się? Są jednak pewne ustępstwa. Nie powołuje się do czynnej służby wojskowej osób podlegających obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej uznanych za zdolne do tej służby: - obywateli polskich, którzy stale zamieszkują za granicą i którzy nie posiadają miejsca pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad trzy miesiące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin. PODOBAŁO SIĘ? PODZIEL SIĘ NA FACEBOOKU Pracodawca, który zatrudnia młodego pracownika, musi liczyć się z faktem powołania go do wojska. Wprawdzie służba wojskowa trwa tylko 9 miesięcy, jednak nieobecność pracownika utrudnia prawidłową działalność pracodawcy. Powołanym do wojska pracownikom przepisy ustawy z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (DzU z 2004 r. nr 241, poz. 2416 ze zm.) gwarantują, że po zakończeniu służby nie będą w gorszej sytuacji od innych. Ich stosunki pracy nie zostają, co do zasady, rozwiązane. Ulegają jedynie w tym czasie zawieszeniu wzajemne świadczenia - zatrudniony nie pracuje, a pracodawca nie płaci powinni pamiętać, że w okresie między dniem doręczenia pracownikowi karty powołania do czynnej służby wojskowej a jej odbyciem stosunek pracy nie może być przez zakład pracy wypowiedziany ani rozwiązany. Jeżeli okres dokonanego przez zakład pracy lub przez pracownika wypowiedzenia stosunku pracy upływa po dniu doręczenia pracownikowi karty powołania do czynnej służby wojskowej, wypowiedzenie staje się bezskuteczne. W tym przypadku rozwiązanie stosunku pracy może nastąpić tylko na żądanie Pracodawca wypowiedział pracownikowi umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony 31 stycznia 2008 r. Umowa rozwiąże się 29 lutego br. Pracownik 8 lutego 2008 r. otrzymał kartę powołania do zasadniczej służby wojskowej. Dlatego też dokonane wypowiedzenie staje się bezskuteczne. 29 lutego br. powołany do wojska pracownik na piśmie poinformował pracodawcę, że żąda wydania świadectwa pracy z uwagi na upływ okresu wypowiedzenia, a on nie jest zainteresowany dalszym zatrudniony od 1 września 2007 r. 8 lutego 2008 r. otrzymał kartę powołania do zasadniczej służby wojskowej. Do jednostki wojskowej ma się stawić pod koniec lutego br. Służba wojskowa planowo zakończy się w listopadzie br. Jest uprawniony do 20 dni urlopu wypoczynkowego. Pracodawca po powrocie pracownika do pracy będzie obowiązany udzielić urlopu wypoczynkowego za 2007 r. w wymiarze 6,64 dnia oraz 5 dni za 2008 wymienione zasady stosuje się również do umów o pracę zawartych na okres próbny. W razie upływu okresu próbnego po powołaniu pracownika do czynnej służby wojskowej umowę o pracę uważa się za zawartą na czas o pracę zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy ulega natomiast rozwiązaniu z upływem terminu określonego w pracodawcyPrzepisy ustawy o powszechnym obowiązku obrony gwarantują powołanemu pracownikowi określone świadczenia, do których zaliczamy dni wolne od pracy, odprawę, urlop wolne udzielane są na wniosek pracownika, któremu doręczono kartę powołania do czynnej służby wojskowej w wymiarze:• 2 dni, jeżeli pracownikowi doręczono kartę powołania do zasadniczej lub okresowej służby wojskowej,• 1 dnia, jeżeli pracownikowi doręczono kartę powołania do odbycia ćwiczeń wojskowych trwających powyżej 30 okres zwolnienia od pracy pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia. Obowiązujące u danego pracodawcy przepisy mogą jednak przyznawać pracownikowi wynagrodzenie za ten powołany do zasadniczej lub okresowej służby wojskowej otrzymuje od pracodawcy odprawę w wysokości 2-tygodniowego wynagrodzenia obliczonego według zasad określonych dla ustalania ekwiwalentu za urlop nie przysługuje w razie ponownego powołania do tej samej bezpłatny przysługuje pracownikowi powołanemu do odbycia ćwiczeń wojskowych. Wymiar tego urlopu odpowiada okresowi trwania ćwiczeń. Nie dotyczy to jednak ćwiczeń trwających do 24 godzin, odbywanych w czasie lub w dniu wolnym od pracy. W czasie trwania urlopu bezpłatnego pracownik zachowuje wszystkie uprawnienia wynikające ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wraca do pracyPracodawca, który zatrudnił pracownika w dniu powołania, ma obowiązek zatrudnienia go po zakończeniu służby wojskowej, jeżeli ten zgłosił się do niego w ciągu 30 dni od zwolnienia ze służby. Zachowanie wymienionego terminu powoduje, że czas odbywania służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia u tego pracodawcy w zakresie wszystkich uprawnień wynikających ze stosunku pracy. Zdarza się, że pracownik nie może dotrzymać tego terminu na przykład z powodu choroby. Wówczas powinien zawiadomić pracodawcę o swojej gotowości podjęcia zatrudnienia i niemożności niezwłocznego przystąpienia do jego wykonywania jak również okoliczność tę uzasadnić. W takiej sytuacji uważa się, że zatrudnienie zostało tym miejscu należy przypomnieć, że zgodnie z art. 59 ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP żołnierzami w czynnej służbie wojskowej są osoby, które odbywają:• zasadniczą służbę wojskową,• nadterminową zasadniczą służbę wojskową,• przeszkolenie wojskowe,• ćwiczenia wojskowe,• okresową służbę wojskową. Nie zawsze po zakończeniu służby wojskowej pracownik wraca do tego samego pracodawcy. Jeżeli podejmie pracę w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej, to czas odbywania tej służby zostanie mu wliczony do okresu zatrudnienia wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień wynikających ze stosunku pracy, z wyjątkiem uprawnień przysługujących wyłącznie pracownikom u pracodawcy, u którego podjął pracę, czyli uzależnionych od stażu zakładowego. Zasada ta dotyczy również pracowników, którzy podejmują pracę po raz pierwszy w życiu, jak też pracowników podejmujących pracę po upływie 30 dni od dnia zwolnienia z czynnej służby powinien zatrudnić pracownika po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej na poprzednio zajmowanym stanowisku lub na stanowisku równorzędnym pod względem rodzaju pracy oraz równorzędne stanowisko pracy należy rozumieć takie, które odpowiada kwalifikacjom żołnierza powracającego po odbyciu czynnej służby wojskowej, jest podobne rodzajowo do poprzednio zajmowanego, z wynagrodzeniem nie niższym i z porównywalną możliwością awansowania. Należy pamiętać, że jeżeli w okresie odbywania przez pracownika czynnej służby wojskowej u pracodawcy zostały przeprowadzone zmiany w systemie wynagradzania, to powinny one objąć również tego pracownika. Dotyczy to tych zmian wynagrodzenia, które wynikają z systemu wynagradzania ogółu pracowników lub tej ich grupy, do której zaliczony został pracownik. Nie należą natomiast zmiany wynagrodzenia związane z przeszeregowaniem lub awansowaniem poszczególnych Skrobisz-Kaczmarek radca prawny W dniu 16 stycznia 2019 r. Sąd Apelacyjny w Lublinie wydał wyrok, w którym wskazał, iż wykładnia przepisów ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej skłania do konkluzji, że wolą ustawodawcy było takie ukształtowanie warunków zatrudnienia i zabezpieczenia społecznego żołnierza rezerwy odbywającego obligatoryjną (pod groźbą kary) służbę wojskową lub ćwiczenia wojskowe, aby nie poniósł on negatywnych konsekwencji pracowniczych lub emerytalno-rentowych. Nie jest bowiem dopuszczalne jakiekolwiek pokrzywdzenie obywatela z powodu wykonywania publicznego obowiązku obrony ojczyzny. 1. Służba wojskowa w czasie stanu wojennego 2. Emerytura a praca w szczególnych warunkach 3. Odbywanie zasadniczej służby wojskowej 4. Wliczanie służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy 5. Dotychczasowe orzecznictwo 6. Ubezpieczony zgłosił się do pracodawcy w ustawowym terminie 7. Apelacja ZUSu 8. Wyrok Sądu Apelacyjnego 9. Okres służby winien być traktowany jak okres zatrudnienia W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy w Siedlcach zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału i ustali prawo do Okręgowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych i rozważaniach ukończył 60-ty rok życia. Wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy, uzupełniony pracą w rolnictwie, w wymiarze 25 lat. Organ rentowy stwierdził, iż ubezpieczony przepracował w szczególnych warunkach 13 lat, 4 miesiące i 2 dni. Do tego stażu ZUS nie zaliczył okresu odbywania przez ubezpieczonego zasadniczej służby wojskowej. Dlatego też zaskarżoną decyzją z 18 grudnia 2017 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania okresie od 9 lipca 1975 r. do 30 września 1990 r. ubezpieczony pracował w spółce i stale oraz w pełnym wymiarze wykonywał pracę operatora-maszynisty koparek i ładowarek jednonaczyniowych i wielonaczyniowych, co jest uznawane za pracę w warunkach wojskowa w czasie stanu wojennegoW międzyczasie ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową. Z powodu wprowadzenia stanu wojennego, służba ta została odbyciu służby, przed upływem 30 dni od jej zakończenia ubezpieczony zgłosił się do pracodawcy i wykonał badania lekarskie, w których nie stwierdzono przeciwwskazań do pracy na wysokości. W dniu 27 kwietnia 1982 r. przystąpił do wykonywania pracy na stanowisku operatora koparki i pracę te wykonywał nieprzerwanie do końca wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu ocenie Sądu Okręgowego odwołanie ubezpieczonego podlegało a praca w szczególnych warunkachSąd wskazał, że zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 wyżej wymienionej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu także, że zgodnie z § 3 i § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w ww. wieku, jeżeli ukończył wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia tj. co najmniej 25 lat w przypadku mężczyzny a w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust. 1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym zasadniczej służby wojskowejSąd podniósł że ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową. Służba ta, z powodu wprowadzenia stanu wojennego, została wydłużona. Odbywanie zasadniczej służby wojskowej przedzieliło pracę ubezpieczonego w warunkach szczególnych, tj. zatrudnienie jako operatora wskazał, że pierwotnie zaliczanie okresu służby wojskowej kształtował przepis art. 108 ust 1 ustawy z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wespół z § 2 ust. 1 i § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin. Z przywołanego przepisu ustawy wynikało, iż czas odbywania zasadniczej lub okresowej służby wojskowej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, jeżeli po odbyciu tej służby podjął on zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracyZ kolei normy zawarte w przywołanym rozporządzeniu stanowiły, że jeżeli w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z tej służby żołnierz zgłosi powrót do zakładu pracy, to żołnierzowi wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym z dnia 21 listopada 1967 r. była nowelizowana. Istotne zmiany nastąpiły od dnia 6 sierpnia 1979 r., kiedy to wprowadzono nową numerację części artykułów a także pojawiło się nowe brzmienie niektórych przepisów. W ten sposób norma regulująca zaliczenie okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakresie uprawnień związanych z zatrudnieniem (takie brzmienie obowiązywało do 1 stycznia 1975 r.) lub odpowiednio uprawnień wynikających z przepisów szczególnych (treść od 1 stycznia 1975 r.) została przeniesiona z art. 108 ust. 1 do art. 120 ust. 1. ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej orzecznictwoSąd przywołał uchwałę 7 sędziów Sądu Najwyższego z 16 października 2013 r. II UZP 6/13. W uzasadnieniu tej uchwały zawarto argumentację na rzecz stanowiska, iż okres od 1 września 1979 r. podlega zaliczeniu, w myśl art. 120 ust. 1 i ust. 3, do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym pracownik podjął pracę, w zakresie wszelkich uprawnień wynikających z kodeksu pracy oraz z przepisów szczególnych. Przepis ten bowiem został usunięty z obrotu prawnego dopiero z dniem 21 października 2005 r.,tj. na skutek wejścia w życie art. 1 pkt 39 ustawy z 29 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz zmianie ustawy o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 180, poz. 1496).Zdaniem Sadu podobną ocenę prawną wyraził Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 8 czerwca 2017 r. III AUa 1341/16. W uzasadnieniu wyroku wskazano, iż przepis art. 120 ustawy o powszechnym obowiązku obrony PRL nie wprowadził żadnej istotnej zmiany w sytuacji wliczania do uprawnień pracowniczych okresu służby wojskowej po dniu 31 sierpnia 1979 tej sytuacji Sąd przyjął, iż odbywanie zasadniczej służby wojskowej po 1 września 1979 r. może być zakwalifikowane jako okres pracy w warunkach szczególnych o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony zgłosił się do pracodawcy w ustawowym terminieW realiach niniejszej sprawy ubezpieczony zgłosił się do pracodawcy w celu podjęcia pracy przed upływem, wyrażonego w art. 120 ust. 1 powyższej ustawy, 30-dniowego terminu od zwolnienia od służby wojskowej. Bezsprzecznie, ubezpieczony poddany został badaniom lekarskim podjętym w celu wykrycia przeciwwskazań do pracy na wysokości (stosowny wpis w legitymacji ubezpieczeniowej). W tej sytuacji uzasadnione jest stwierdzenie, że ubezpieczony zgłosił się do pracodawcy w celu podjęcia pracy przed upływem 30 dni od zwolnienia z czynnej służby wojskowej i w pierwszej kolejności został skierowany na badania lekarskie będące warunkiem dopuszczenia do wykonywania pracy na stanowisku operatora koparki. W tych okolicznościach Sąd stwierdził, że ubezpieczony spełnił wyrażony w art. 120 ust. 1 omawianej ustawy warunek podjęcia pracy w 30-dniowym terminie liczonym od zwolnienia ze ocenie Sądu zaliczenie okresu odbywania przez ubezpieczonego służby wojskowej w do stażu pracy w warunkach szczególnych powoduje, iż suma powyższego okresu z ustalonym przez organ rentowy stażem w wymiarze 13 lat, 4 miesiące i 2 dni wynosi łącznie ponad 15 konsekwencji ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się ponad 15-letnim stażem pracy w warunkach szczególnych. Mając to na uwadze, Sąd podstawie art. 47714 § 2 zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił prawo do emerytury, w którym spełnił ostatni z warunków nabycia prawa do emerytury. W tym dniu bowiem ubezpieczony wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu ZUSuZ wyrokiem tym nie zgodził się organ rentowy. Wniósł apelację. Zaskarżył wyrok w całości zarzucając naruszenie art. 184 ust. 11 pkt 1 w zw. z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 2 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze poprzez ich błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie i ustalenie prawa o emerytury osobie nie spełniającej przesłanki 15 lat pracy w szczególnych Apelacyjny orzekł, iż apelacja nie jest Okręgowy nie naruszył art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach u rentach z Sądu ApelacyjnegoSąd Apelacyjny podziela utrwalony w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych pogląd, że do pracy w szczególnych warunkach dolicza się służbę wojskowa o ile przed i po odbyciu zasadniczej służby wojskowej wykonuje się pracę tego rodzaju, a pracownik w ustawowym terminie najpóźniej w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia zgłosi swój powrót do tego do uchwały SN z z dnia 16 października 2013 r. III UZP 6/13 Czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zalicza się - na warunkach wynikających z tego przepisu - do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku ta dotyczyła obowiązywania art. 108 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 1974 r. Wynikało to z faktu, że Sąd Najwyższy zajmował się jedynie okresem służby odbywanej w latach służby winien być traktowany jak okres zatrudnieniaZawarte w art. 120 ust. 1 stwierdzenie, że okres służby wlicza się do okresu pracy w zakładzie pracy z zakresie wszelkich uprawnień wynikających z kodeksu pracy oraz przepisów szczególnych stanowi podstawę do wykładni, zgodnie z którą okres służby na zasadzie fikcji prawnej winno się traktować jako okres zatrudnienia. W przypadku wnioskodawcy jako okres pracy w szczególnych warunkach. Konsekwencją tego jest powinność uwzględnienia tego okresu także przy ustalaniu uprawnień emerytalnych pracownika, które przepisy wiążą z wykonywaniem pracy w warunkach takiego wniosku prowadzi także wykładnia systemowa i celowościowa. Jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 19 maja 2016 r. II UK 275/15, wykładnia przepisów ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej skłania do konkluzji, że wolą ustawodawcy było takie ukształtowanie warunków zatrudnienia i zabezpieczenia społecznego żołnierza rezerwy odbywającego obligatoryjną (pod groźbą kary) służbę wojskową lub ćwiczenia wojskowe, aby nie poniósł on negatywnych konsekwencji pracowniczych lub emerytalno-rentowych. Nie jest bowiem dopuszczalne jakiekolwiek pokrzywdzenie obywatela z powodu wykonywania publicznego obowiązku obrony ojczyzny (wyr k SN z 18 kwietnia 2018 r. III UK 57/17).W świetle ugruntowanego orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów powszechnych apelacja organu rentowego nie jest zasadna. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, w tym w szczególności zgodnie z treścią uchwały Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów z dnia 16 października 2013 r., sygn. akt II UZP 6/13, czytamy iż: “czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 1974 r., zalicza się do okresu pracy w szczególnych warunkach, o ile pracownik po zakończeniu odbywania służby został zatrudniony w tych samych warunkach przez pracodawcę, u którego był zatrudniony w chwili powołania do służby. Warunki powrotu pracownika do poprzedniego zatrudnienia po odbyciu zasadniczej służby wojskowej w okresie od 29 listopada 1967 r. do 5 sierpnia 1979 r. określał art. 106 ust. 1 ww. ustawy”. Wedle wspomnianych przepisów zakład, który zatrudniał pracownika w dniu powołania do zasadniczej służby wojskowej, był obowiązany do zatrudnienia go na poprzednio zajmowanym stanowisku lub stanowisku równorzędnym pod względem rodzaju pracy oraz zaszeregowania osobistego, jeżeli w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z tej służby pracownik zgłosił swój powrót do zakładu w celu podjęcia zatrudnienia. Z powyższego wynika, że pracownikowi zatrudnionemu przed powołaniem do służby wojskowej w szczególnych warunkach (I kategoria zatrudnienia w tamtym okresie), który po zakończeniu służby ponownie podjął pracę na tym samym stanowisku, okres ten podlega wliczeniu do okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Powyższe odnosiło się również do sytuacji, w której po powrocie do pracy pracownik podjął się wykonywania innej pracy (również zaliczanej do kategorii prac wykonywanych w szkodliwych warunkach), wówczas okres tej służby pomimo zmiany stanowiska pracy jest zaliczany do okresu wymaganego do uzyskania wcześniejszej emerytury. Sądy już od dłuższego czasu nie stwarzały problemów z zaliczaniem okresu odbywania służby wojskowej do stażu pracy. Zauważyłam, że również ZUS poddał się obowiązującemu orzecznictwu. Dlaczego więc zamieszczam ten wpis? Dzisiejszy wpis podyktowany jest świeżym orzeczeniem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 11 stycznia 2017 r., sygn. akt: III AUa 808/16, zgodnie z którym czytamy, iż: “Czas zasadniczej służby wojskowej zalicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia emerytury w niższym wieku emerytalnym (art. 184 w związku z art. 32 ust. 1 także wtedy, gdy, żołnierz przed powołaniem do zasadniczej służby wojskowej w ogóle nie był zatrudniony, ale po zwolnieniu z tej służby w ciągu trzydziestu dni podjął zatrudnienie i pracował w szczególnych warunkach pracy”. Owo “precedensowe” rozstrzygnięcie może bowiem stanowić koło ratunkowe dla wielu osób, które nie posiadały do tej pory odpowiedniego stażu pracy w warunkach szczególnych na dzień 31 grudnia 1998r. W uzasadnieniu do przywołanego orzeczenia, czytamy iż: “Zgodnie brzmieniem przepisu art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej – do okresu zatrudnienia wlicza się w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, okres odbywania służby wojskowej, jeżeli po jej odbyciu pracownik w ciągu trzydziestu dni podjął zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. W myśl § 3 art. 108 ustawy o powszechnym obowiązku obrony, warunkiem wliczenia służby wojskowej do okresu zatrudnienia jest zachowanie terminów, o których mowa w art. 106 ust. 1 lub w art. 107 ust. 1. Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z 22 listopada 1968 r. żołnierzowi, który podjął zatrudnienie stosownie do zasad określonych § 2-4, wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie. Nadto ust. 2 omawianego § 5 rozporządzenia stanowił, iż jeżeli żołnierz po odbyciu służby wojskowej podjął zatrudnienie zgodnie z § 3 ust. 3 w innym zakładzie pracy, do okresu zatrudnienia w zakresie określonym w ust. 1 wlicza się także czas zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym był pracownikiem w dniu powołania do służby wojskowej. Z powyższych uregulowań nie wynika, w ocenie Sądu Apelacyjnego, aby warunkiem zachowania uprawnień w nich przewidzianych było podjęcie pracy na tym samym stanowisku czy też w tym samym zakładzie pracy, co przed powołaniem do służby wojskowej. Obowiązek zatrudnienia żołnierza na stanowisku poprzednio zajmowanym równorzędnym lub zgodnym z nowo uzyskanymi kwalifikacjami dotyczył zakładu pracy, nie zaś żołnierza zgłaszającego powrót do pracy po odbyciu służby wojskowej. Przepisy § 3 ust. 4 i § 5 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 listopada 1968 r. wyraźnie zaś stanowią o możliwości podjęcia przez żołnierza – we wskazanych w nich warunkach – zatrudnienia w innym zakładzie pracy z wliczeniem okresu zatrudnienia w poprzednim zakładzie pracy do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie”. Mam głęboką nadzieję, iż orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Lublinie nie pozostanie odosobnionym, pozwoli to wielu osobom na zdobycie emerytury w wieku obniżonym. Jestem radcą prawnym i od 2009 roku prowadzę działalność na obszarze całej Polski walcząc przed Sądami w sprawach o emerytury, renty, zasiłki, świadczenia przedemerytalne, jak również o zaległe składki na ubezpieczenie. Dzięki dziesiątkom przeprowadzonych spraw, jestem w stanie wspomóc swoich klientów doświadczeniem nabytym w procesach, jak również znaleźć racjonalne argumenty na przeciwstawienie się bezzasadnym odmowom w decyzjach dotyczących przyznania gwarantowanych świadczeń.

powrót do wojska z emerytury