Kliknij tutaj --> 🌥️ czy przez minete mozna zarazic sie hiv

Lek. Małgorzata Horbaczewska. 82 poziom zaufania. Witam. Róża występuje głównie u osób starszych, z zaburzeniami odporności i chorobami przewlekłymi. Zdrowa osoba bez mechanicznych urazów tkanek ma małe szanse na zakażenie się od osoby chorej. redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie. Nasi lekarze odpowiedzieli już Gdy układ immunologiczny jest osłabiony, nie radzi sobie z wszystkimi zagrożeniami i nużeniec może się wymknąć spod jego kontroli. Zagrożeniem są również zaniedbania higieniczne. Nużycą można się zarazić od drugiej osoby lub poprzez kontakt z należącymi do niej przedmiotami. Jednak nie zawsze daje się uniknąć zarażenia Dobrze leczony pacjent z HIV może obecnie otrzymać nawet 60 lat życia i umrzeć jako senior z zupełnie innego powodu - podkreśla. Większości chorych z EBV udaje się wyzdrowieć, ale niektórzy są narażeni na zachorowanie m.in. na chłoniaki czy białaczki - zaznacza. Powikłań po COVID-19 jest bardzo wiele, ale jeszcze nie znamy HIV to ludzki wirus nabytego niedoboru odporności, który powoduje upośledzenie odporności zakażonej osoby. Objawy HIV zależą od fazy zakażenia, na początku mogą występować: zapalenie gardła, powiększenie węzłów chłonnych, gorączka, wysypka, ból mięśni i stawów, a następnie choroba wchodzi w okres bezobjawowy, który może trwać nawet wiele lat. Źródłem zakażenia Czy HCV można zarazić się przez stosunek seksualny: oralny, waginalny, analny? Jaki rodzaj powoduje największe ryzyko? Jakie jest prawdopodobieństwo zarażenia się od chorej osoby poprzez stosunek - mniejsze czy większe niż HIV? Nouveau Site De Rencontre Gratuit 2013. Te kraje nie wpuszczają osób z wirusem HIV W związku z epidemią zakażeń HIV niektóre kraje kategorycznie odmawiają wjazdu osobom, które są nosicielami tego wirusa. Są to: Bahamy Brunei Federacja Rosyjska Gwinea Równikowa Irak Jemen Jordania Katar Korea Południowa Namibia Papua Nowa Gwinea Singapur Sudan Surinam Wyspy Salomona Zjednoczone Emiraty Arabskie Niektóre kraje deportują obcokrajowców, którzy są nosicielami wirusa HIV, gdy tylko dowiadują się o zakażeniu. Tak jest w Egipcie i Chinach. W Chinach wykonuje się testy w kierunku HIV nawet bez zgody osoby testowanej. W Finlandii deportacja z powodu HIV/AIDS może mieć miejsce, jeśli w kraju rodzimym jest zapewnione leczenie. Standard opieki zdrowotnej nie musi być taki sam jak w Finlandii. HIV nie można zakazić się w taki sam sposób jak przeziębieniem lub grypą. HIV nie przenosi się poprzez kaszel lub kichanie. Nie można zakazić się HIV od psów, kotów lub innych zwierząt. Jak sama nazwa HIV mówi jest to LUDZKI (human) wirus upośledzenia odporności, czyli zakazić się nim można tylko od innego człowieka. Komary nie przenoszą HIV!!! Udowodniono to badając same komary, a także wykonując badania wśród osób mieszkających w miejscach, gdzie komary występują przez cały rok. Mieszkanie pod jednym dachem z osobą zakażoną HIV nie stwarza ryzyka przeniesienia zakażenia, pod warunkiem przestrzegania podstawowych zasad higieny: każdy z domowników powinien mieć własną szczoteczkę do zębów i maszynkę do golenia. Nie można zakazić się HIV poprzez dotykanie skóry osoby zakażonej, nawet, jeśli jest spocona (pot nie zawiera wirusa HIV, co wykazano w badaniach doświadczalnych). Łzy także nie zawierają HIV. Nie można zakazić się HIV poprzez korzystanie ze wspólnych sztućców, talerzy i innych naczyń, poprzez korzystanie ze wspólnej łazienki czy ubikacji, podczas pływania w basenie, w teatrze, w kinie, w autobusie i tym podobnych miejscach. Jeden z najbardziej znanych plakatów amerykańskich z początków epidemii AIDS, kiedy już wiedziano, że AIDS powoduje czynnik zakaźny, ale jeszcze nie poznano HIV. To dziecko mówi: „Proszę, przytul mnie. Nie mogę Cię zakazić”. Strona internetowa Narodowych Instytutów Zdrowia USA: wprowadzono: Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 12:30, data aktualizacji: 11:42 ten tekst przeczytasz w 7 minut Zakażony HIV, który zacznie się leczyć przed dwudziestym rokiem życia, może żyć nawet do siedemdziesiątki - mówi dr n. med. Anita Wnuk, specjalista chorób zakaźnych ze Szpitala Wojewódzkiego w Szczecinie. Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Czy na takie badanie pacjent musi wyrazić zgodę? Jak wygląda leczenie osób z HIV? Pomówmy o efektach ubocznych stosowania leków. Jak długo można żyć z wirusem HIV? Ktoś dowiaduje się, że ma HIV. Zaczyna się zastanawiać, kiedy mógł się zakazić wirusem. Można to ustalić? dr n. med. Anita Wnuk: - To nie jest takie łatwe. Dla lekarza czas zakażenia jest ważny i my jesteśmy w stanie to mniej więcej określić na podstawie badań. Ale interpretacja wyników tych badań jest trudna, bo każdy ma inny organizm, inny układ immunologiczny. U każdego z pacjentów zakażenie HIV postępuje inaczej. U jednego pacjenta, może się nam wydawać, że zakażenie nastąpiło 10 lat temu, a było przed dwoma laty. To, że ktoś ma złe wyniki, wcale nie musi znaczyć, że jest to zakażenie, które trwa długo. Może być odwrotnie. Pacjent może mieć słaby układ immunologiczny, bo tak jest wyposażony genetycznie i wtedy to zakażenie postępuje szybciej, i wyniki są gorsze. Inny może mieć zakażenie 18 czy 20 lat i dobre wyniki. Ważny jest też rodzaj wirusa, bo to nie jest tylko jeden wirus HIV. Genotypy tych wirusów są różne w różnych regionach kraju. Są wirusy słabsze i mocniejsze. Istotna jest też droga zakażenia wirusem. Przy zakażeniu HIV poprzez dożylne podawanie narkotyków zakażenie postępuje z reguły wolniej. Zauważyliśmy, że zakażenie przez kontakty seksualne postępuje szybciej. Wirus jest wtedy bardziej złośliwy, inny. Ma inną biologię. Tak naprawdę każdy pacjent ma swoją indywidualną historię. Nawet jak są partnerzy zakażeni, to jeden choruje inaczej od drugiego. Jeśli ktoś miał ryzykowny kontakt seksualny, nie dziwi nas, że zgłosi się na badania wykrywające wirusa HIV. Miał po prostu powód. Co natomiast niepokoi osoby, które takich kontaktów seksualnych nie miały, a postanowiły się przebadać? Mają jakieś objawy zakażenia? - Choroby to jest późniejszy etap. Objawy wniknięcia wirusa HIV nie są charakterystyczne i wyglądają jak zwykła infekcja wirusowa. Połowa osób zakażonych nie ma żadnych objawów. Pacjenci różne rzeczy wyczytują w Internecie, które są bzdurami kompletnymi, na przykład, że u zakażonych HIV występują zmiany na skórze, włosy są bardziej matowe ... Najważniejsza jest świadomość. Miałem ryzykowny kontakt - idę się przebadać. Objawy choroby pojawiają się późno, po kilku, kilkunastu, kilkudziesięciu latach od momentu zakażenia. Są one dosyć typowe. Istnieją wykazy jednostek chorobowych, które mogą sugerować zakażenie HIV (jest to gruźlica, bakteryjne zapalenia płuc, nawracająca posocznica salmonellozowa, kandidoza oskrzeli, tchawicy i płuc, zakażenia mykobakteriami, toksoplazmoza mózgu, zapalenie siatkówki z utratą widzenia, encefalopatia, mięsak Kaposiego, inwazyjny rak szyjki macicy). Lekarze, do których zgłaszają się pacjenci z tymi chorobami, muszą wiedzieć, że to może być spowodowane zaburzeniami odporności, w tym zakażeniem wirusem HIV. Niedawno pojawiły się nowe rekomendacje Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS dotyczące testowania pacjentów na obecność wirusa HIV. Światowa Organizacja Zdrowia w 2006 roku opracowała takie rekomendacje dla populacji amerykańskiej i w Stanach Zjednoczonych testuje się wszystkie osoby między 13 a 65 rokiem życia, które trafiają do jakichkolwiek placówek służby zdrowia. Osoby testowane są obowiązkowo. W Polsce nie będzie aż takich restrykcji, ale chcemy wprowadzić obowiązek testowania pacjentów z określonymi chorobami. Przykładowo: gruźlica. Jak ktoś trafi do szpitala z podejrzeniem lub rozpoznaniem gruźlicy, obowiązkowo musi być przetestowany na HIV. To dotyczy też chorób, którymi zajmują się onkolodzy, laryngolodzy, pediatrzy, okuliści, endokrynolodzy, lekarze chorób wewnętrznych, chorób zakaźnych, pulmonolodzy czy lekarze rodzinni. Czy na takie badanie pacjent musi wyrazić zgodę? - Pacjent nie musi wyrazić zgody pisemnie. Dotąd musiał. Mówimy oczywiście nie o osobie, która zgłasza się na badania wykrywające HIV dobrowolnie, ale o takiej, która na przykład trafiła do szpitala. Dotychczas taki pacjent musiał wyrazić zgodę na badanie pisemnie. Dostawał określony dokument i go podpisywał. Teraz będzie poinformowany ustnie o konieczności wykonania badania pod kątem HIV. Jeśli nie zgodzi się na takie badanie, będzie musiał podpisać dokument, że nie wyraża zgody. Z roku na rok w Polsce testuje się coraz mniej pacjentów. Zajmujemy ostatnie miejsce w Europie Zachodniej i Środkowej pod względem liczby badań wykrywających HIV. Przed nami jest Turcja, Rumunia, Słowacja, Czechy, Ukraina. Mówię o liczbie testów u pacjentów przyjmowanych do szpitali czy w poradniach, a nie osób, które zgłaszają się na testy dobrowolnie. Wynika to z niechęci do testowania. Koszty takiego testu nie są duże. Wynoszą około 30 złotych. A jego zrobienie byłoby bardzo korzystne dla pacjenta. Dajmy przykład: pacjent, który leczy się w szpitalu na gruźlicę. Leży 4 miesiące na oddziale pulmonologicznym i ta gruźlica nie reaguje na leczenie, które jest dosyć kosztowne. Dopiero po czterech miesiącach okazuje się, że to jest zakażenie HIV, a więc mamy cztery miesiące niepotrzebnie wydanych pieniędzy na leczenie gruźlicy. Jeśli to badanie robimy od razu na wejściu, to ten pacjent po czterech czy dwóch miesiącach jest w domu. Pozostaje leczenie przeciwgruźlicze i na HIV. Pacjent ładnie zdrowieje. Drugą grupą, gdzie obowiązkowe jest testowanie pod kątem HIV (i nie mówimy już o chorobach), są ciężarne. Zalecenia dla ginekologów są takie, że wszystkie pacjentki ciężarne mają być obowiązkowo testowane w pierwszym trymestrze. Ginekolog kieruje na te badania. Kobieta z HIV może urodzić zdrowe dziecko, ale lekarze muszą wiedzieć, że jest zakażona. Chcesz samodzielnie wykonać test na obecność wirusa HIV? Już dziś zamów INSTI HIV - wysyłkowy test przesiewowy w kierunku wirusa HIV dostępny na Medonet Market. Test ten możesz również kupić w Zestawie testów na choroby weneryczne razem z testem w kierunku bakteryjnego zakażenia pochwy, rzęsistkowicy i grzybicy. Jak wygląda leczenie osób z HIV? - To nie jest tak, że pacjent, u którego rozpoznajemy zakażenie, od razu dostaje leki. Trzeba go najpierw obserwować. Koszt leczenia jednego pacjenta wynosi około czterech tysięcy złotych miesięcznie. Pacjent nie płaci jednak za to leczenie. Leczenie jest dożywotnie. Leki, które podajemy, mają poważne skutki uboczne. Są pacjenci, którzy nie decydują się na terapię albo ją przerywają. Czasem są trudności w dostępie do leków - związane z przepływem pieniędzy, przetargami. Pacjentom nie przerywa się wtedy co prawda leczenia, ale mają zmieniane preparaty, co nie jest dla nich korzystne. Sami pacjenci są przyzwyczajeni, że te leki zawsze były i będą, i oczekują, że tak będzie zawsze. Trudno nam ich zmobilizować, by walczyli o swoje. Problem jest też z pacjentami, którzy mają także schorzenia wątroby. Niektórzy musieli mieć przerywane leczenie i kończyło się to tragicznie. Pomówmy o efektach ubocznych stosowania leków. - Lekarze starają się minimalizować efekty uboczne leków. Ale czasem trzeba stosować bardzo silne zestawy. Jak pacjent rozpocznie od leczenia silnym lekiem i jest efekt, to niechętnie zamienia się go na słabszy, bo jest taka zasada, że takie leczenie kontynuuje się dokąd można. Efektem stosowania leków może być cukrzyca (choć występuje ona stosunkowo rzadko, po długim okresie i raczej u osób predestynowanych, czyli takich, które mają w rodzinie kogoś z cukrzycą). Może też wystąpić zmiana wyglądu, co jest bardzo źle przyjmowane przez pacjentów. Czasem przerywają oni wtedy terapię albo próbujemy zmienić im leki. Pod wpływem leków może też wystąpić uszkodzenie wątroby czy trzustki, anemia. Nie wiemy jakie skutki leczenia wystąpią u osób, które urodziły się z matek zakażonych HIV i które od początku chodzą na terapię, a teraz są w wieku pokwitania. Nie wiemy, jakie będą skutki stosowania leków dla potomstwa kobiet, które leczone były na przykład lat 20, a teraz zachodzą w ciążę. Nie wiadomo, co to długoletnie leczenie antyretrowirusowe spowodowało w komórkach rozrodczych - jajowej czy nasienia. Jak długo można żyć z wirusem HIV? - Dziwnie to pewno zabrzmi, ale można żyć…do końca życia. A więc tak, jakby się tego nie miało. Są robione takie symulacje matematyczne, z których wynika, że osoba, która zacznie się leczyć przed dwudziestym rokiem życia, może przeżyć jeszcze 50 lat, a więc do siedemdziesiątki. Rozmawiała Marta Blik Możesz wykonać badania diagnostyczne, które sprawdzą, czy nie zakaziłeś się chorobami wenerycznymi, np. chalmydią, kiłą, WZW C albo HBV. Wykup na Medonet Market pakiet Choroby przenoszone drogą płciową - badania diagnostyczne oferowany przez firmę uPacjenta. Czytaj więcej o leczeniu AIDS zdrowie Rośnie liczba zakażeń HIV w Polsce. Chorzy boją się rozmawiać z lekarzami Liczba osób, u których wykryto zakażenie wirusem HIV w Polsce w 2022 r., jest wyższa niż rok wcześniej. I to dwukrotnie. Wielu zakażonych wypiera tę informację.... PAP Jak w Polsce żyje się z HIV? Historia Mai — Przyznaję: jestem tchórzem. Nie potrafię się z dziadem zaprzyjaźnić. Akceptuję HIV przez wyparcie. Nawet dzisiaj, 17 lat od zdiagnozowania, krewni i najbliżsi... Zuzanna Opolska Siedem najgroźniejszych wirusów świata Od wybuchu epidemii na początku lat 80. ludzki wirus niedoboru odporności (HIV) zabił ok. 40 mln osób na całym świecie. Nie jest jednak jedyną cząsteczką... Zuzanna Opolska UNAIDS: leków dla zakażonych HIV w Ukrainie starczy na kilka tygodni. Co to oznacza? Inwazja Rosji na Ukrainę generuje poważne zagrożenia dla zdrowia publicznego, wykraczające poza samą przemoc militarną. Jednym z nich jest opieka nad osobami... Monika Mikołajska Pierwsza kobieta na świecie wyleczona z HIV Pacjentka chora na białaczkę stała się pierwszą kobietą na świecie wyleczoną z wirusa HIV. W pozbyciu się wirusa pomogła jej terapia stosowana w leczeniu tego... Adrian Dąbek Jakie zmiany zachodzą w leczeniu osób żyjących z HIV HIV to już nie wyrok - dostępność skutecznej terapii antyretrowirusowej zmieniła śmiertelną infekcję w chorobę przewlekłą. Osoby zakażone mogą żyć normalnie,... Od prawie 40 lat nie udało się stworzyć szczepionki na HIV Minęło blisko 40 lat od chwili, kiedy zidentyfikowano ludzkiego wirusa upośledzenia odporności (HIV) odpowiedzialnego za śmiertelną chorobę znaną jako AIDS. W... Monika Zieleniewska HIV to już nie tabu. Jak wygląda życie z HIV w Polsce? Zgodnie z raportem przeprowadzonym przez Ipsos dla Krajowego Centrum ds. AIDS większość Polaków nie testuje się w kierunku HIV ani innych chorób przenoszonych... Testowanie w kierunku HIV Co druga zakażona osoba o tym nie wie. Jak wygląda diagnostyka HIV w Polsce? 1 grudnia przypada Światowy Dzień AIDS. Symbolem tego dnia jest od lat czerwona kokardka. Wiedza Polaków na temat tej choroby nadal nie jest wystarczająca.... Fot: designer491 / HIV jest ludzkim wirusem niedoboru odporności. Zakażenie przez wiele lat przebiega bezobjawowo, w wyniku czego chory staje się bezbronny wobec wszelkich zakażeń infekcyjnych. Wirus HIV wywołuje chorobę AIDS, na którą rocznie umiera ponad 1,5 miliona ludzi. HIV jest ludzkim wirusem upośledzenia odporności, którym można zarazić się poprzez krew oraz kontakty seksualne. Może być także przeniesiony z zakażonej matki na dziecko. HIV nie daje widocznych objawów na błonach śluzowych ani na skórze, nie powoduje także żadnych zmian w standardowo wykonywanych badaniach laboratoryjnych. Można go wykryć, robiąc test na HIV, który warto wykonać po każdym ryzykownym zachowaniu seksualnym. W trakcie trwającego 8–10 lat okresu bezobjawowego wirus namnaża się i niszczy układ odpornościowy. Końcowym etapem zakażenia HIV jest AIDS, czyli zespół nabytego upośledzenia odporności, który rocznie uśmierca aż 1,5 miliona ludzi. Jak można zarazić się HIV? Podstawowe drogi zakażenia HIV to kontakty seksualne oraz krew. Ponad 80% wszystkich zakażeń na świecie jest efektem kontaktu seksualnego z nosicielem HIV. Zarazić się można w trakcie stosunku bez zabezpieczenia. Wirusy znajdują się nie tylko w spermie, ale także w płynie preejakulacyjnym, pojawiającym się przed wytryskiem oraz w wydzielinie z pochwy. W momencie, gdy któraś z tych wydzielin zetknie się z uszkodzoną błoną śluzową lub naskórkiem, dochodzi do zakażenia. Wiadomo już, że mitem jest istnienie tzw. grup ryzyka. Obecnie najwięcej zakażeń HIV zdarza się w środowiskach heteroseksualnych. Takim samym ryzykiem obarczone są stosunki waginalne i analne. HIV może zostać przeniesiony również podczas innych zachowań seksualnych, takich jak seks oralny. Wirusem HIV można zarazić się również w wyniku: porodu lub karmienia piersią, jeśli matka jest nosicielem HIV, korzystania z igły zakażonej osoby, zabiegów chirurgicznych, w trakcie których nie zostały zachowane podstawowe zasady bezpieczeństwa, przetoczenia seropozytywnej krwi (takie przypadki obecnie już się nie zdarzają). HIV nie można zarazić się poprzez wspólne używanie przedmiotów codziennego użytku, przebywanie w jednym pomieszczeniu, pływanie w tym samym basenie, korzystanie z tej samej wanny lub brodzika, przez ugryzienie komara czy innego owada. Jakie są objawy HIV? Objawy HIV mogą wystąpić po 2–4 tygodniach od zakażenia, a mogą nie pojawić się aż do momentu rozwinięcia się pełnoobjawowego AIDS. Początkowe objawy zakażenia HIV można pomylić z przeziębieniem lub grypą. Zalicza się do nich: gorączkę, osłabienie, bóle stawowe i mięśniowe, powiększenie węzłów chłonnych, wysypkę, np. świerzbiączkę guzowatą. W trakcie rozwoju choroby nosiciel może także zapadać na infekcje wirusowe, bakteryjne, pasożytnicze oraz grzybicze. Najczęstsze dolegliwości to opryszczka zwykła, pleśniawka oraz leukoplakia włosowa jamy ustnej. Z powodu upośledzenia odporności nosicielom często dokucza półpasiec, mięczak zakaźny, mięsak Kaposiego, atopowe zapalenie skóry oraz kseroza, czyli suchość skóry. Zobacz także: Czym różni się HIV od AIDS – objawy, różnice, informacje Objawy mogą wystąpić dopiero po 10–15 latach – jest to ostatni etap zakażenia, czyli AIDS. Wówczas rokowania są gorsze niż w przypadku nosicielstwa. Osoba, u której wcześnie rozpoznano zakażenie, może prowadzić normalne życie z HIV – założyć rodzinę, mieć zdrowe dzieci, ale tylko pod warunkiem regularnego przyjmowania leków. Kiedy zrobić badania na HIV? Zgodnie z zaleceniami Krajowego Centrum ds. AIDS test na HIV należy wykonać w przypadku: kontaktu seksualnego z przygodnie poznaną osobą, kontaktu seksualnego z osobą zakażoną HIV lub mającą wielu partnerów seksualnych, kontaktów seksualnych z wieloma partnerami, niestosowania prezerwatywy podczas kontaktów seksualnych, przebycia którejś z chorób przenoszonych drogą płciową, przyjmowania narkotyków w iniekcjach i korzystania ze sprzętu innej osoby, wykonywania tatuażu lub założenia kolczyków z zastosowaniem źle wysterylizowanego sprzętu, utraty kontroli nad swoim zachowaniem pod wpływem środków odurzających. Badanie jest również zalecane kobietom planującym ciążę oraz ich partnerom. Można je wykonać nie tylko w laboratorium, ponieważ obecnie w sprzedaży jest łatwy do wykonania i dokładny domowy test HIV, który wykonuje się ze śliny. Po uzyskaniu pozytywnego wyniku należy zgłosić się do lekarza. HIV i AIDS – leczenie HIV to groźny wirus, który powoduje AIDS. AIDS jest zespołem nabytego niedoboru odporności, występującym w końcowym stadium zakażenia HIV. Stan ten cechuje się wyniszczeniem układu odpornościowego i zwiększoną zachorowalnością na grzybice, nowotwory oraz nietypowe zapalenia płuc, które mogą prowadzić do śmierci. Nie ma skutecznej szczepionki chroniącej przed zakażeniem HIV. Jedynym sposobem na uniknięcie zakażenia jest profilaktyka HIV, która bazuje na unikaniu przygodnych kontaktów seksualnych i zabezpieczaniu się prezerwatywą. Należy używać sterylnych strzykawek i wykonywać zabiegi kosmetyczne oraz tatuaże w miejscach o dobrej renomie. Zobacz także: Pierwsze objawy HIV i AIDS - u dorosłych i dzieci, po jakim czasie? Leczenie HIV polega na wydłużaniu życia poprzez podawanie leków przeciwretrowirusowych. Dzięki terapii spada liczba cząsteczek wirusa, co pozwala znacznie opóźnić wystąpienie AIDS. Leczeni w ten sposób pacjenci mogą normalnie funkcjonować i dożyć starości. Zobacz film: Co to jest badanie niedoboru odporności? Źródło: Dzień Dobry TVN Fot: gamjai / HIV to wirus upośledzający układ immunologiczny. Końcową fazą zarażenia jest AIDS – nabyty zespół upośledzenia układu odpornościowego. Powszechnie znanym sposobem na zarażenie się HIV jest stosunek płciowy bez zabezpieczenia, jednak wirus można przyjąć także przez inne sposoby. Zarażenie HIV grozi każdej osobie - wbrew przekonaniom, że szczególnie narażeni na niego są ludzie homoseksualni, zajmujący się prostytucją lub przyjmujący narkotyki dożylnie. Żadnego znaczenia nie ma także wiek osoby. Test na obecność przeciwciał HIV powinna zrobić każda osoba, która choć raz uprawiała przygodny seks bez zabezpieczenia. Sposoby zarażenia HIV – stosunek płciowy Najbardziej powszechnym sposobem zarażenia się HIV przez osoby dorosłe jest stosunek płciowy. Jest to przyczyna infekcji u ok. 90% nosicieli tego wirusa. Dzieje się tak ze względu na miejsca występowania HIV – są to: sperma, płyn przedejakulacyjny, żeńskie wydzieliny narządów płciowych i krew. Do zakażenia dochodzi, gdy te wydzieliny mają kontakt z uszkodzonym naskórkiem lub błonami śluzowymi (jamy ustnej, pochwy, odbytu lub członka u wylotu cewki moczowej). Po odbyciu stosunku wirus przenosi się do krwiobiegu. Czynnikiem zwiększającym ryzyko zakażenia HIV jest obecność drobnych, trudnych do spostrzeżenia ranek w okolicy narządów płciowych. Poza tym niebezpieczny jest stosunek analny, podczas którego najczęściej dochodzi do małych uszkodzeń w intymnych miejscach ze względu na wrażliwość błony śluzowej odbytu. Ze względu na budowę narządów płciowych kobiety są bardziej narażone na zakażenie wirusem HIV. Z tego powodu należy ograniczać stosunki płciowe w trakcie miesiączki, gdyż zwiększa to ryzyko przedostawania się wirusa HIV bezpośrednio do krwi. Poza tym należy pamiętać o zabezpieczeniu – używanie prezerwatyw zmniejsza do 5% ryzyko zarażenia się wirusem. Wirus HIV - jak może dojść do zakażenia? Dowiesz się tego z filmu: Zobacz film: Ryzykowne kontakty seksualne a wirus HIV. Źródło: co nas truje? Czy można zarazić się HIV przez stosunek oralny? Stosunek oralny jest uważany za najbezpieczniejszy pod względem ryzyka zakażenia HIV, jednak wciąż należy być ostrożnym ze względu na możliwą obecność drobnych uszkodzeń w okolicy narządów płciowych. Osoba aktywna, czyli pieszcząca, może się zarazić jeśli w jamie ustnej posiada jakiekolwiek drobne uszkodzenia. Powinna więc zadbać o to, by podczas stosunku oralnego użyć prezerwatywy. Osoba pieszczona, czyli bierna, właściwie nie ma ryzyka zakażenia. Sposoby zarażenia HIV – zakażenia odmatczyne Jeżeli nosicielką wirusa HIV jest matka, może dojść do zakażenia płodu. Istnieją trzy drogi przeniesienia się wirusa: wewnątrzmaciczna – wirus HIV przedostaje się do krwiobiegu płodu w czasie trwania ciąży, w czasie porodu – najczęstszy przypadek, ryzyko jest ograniczone, jeśli poród odbywa się przez cesarskie cięcie, po urodzeniu podczas karmienia piersią – wirus zostaje przekazany z mlekiem matki. Ryzyko zarażenia płodu jest zależne od momentu, w którym kobieta staje się nosicielem wirusa (zwiększa się, jeśli zakaża się w okresie zapłodnienia, już w trakcie trwania ciąży lub jeśli jest osobą chorą na AIDS). Choroby przenoszone droga płciową - które z nich są najgroźniejsze? Odpowiedź znajdziesz w filmie: Zobacz film: Najgroźniejsze choroby weneryczne. Źródło: 36,6. Inne sposoby zarażenia HIV Wyróżnia się także inne sposoby infekcji wirusem HIV. Zwiększone ryzyko występuje w czasie jego inkubacji lub w zaawansowanym stadium choroby, w której przechodzi się przez wszystkie objawy charakterystyczne dla AIDS. Do zakażenia może dojść poprzez przetoczenie krwi (lub preparatów krwiopochodnych) pacjentowi, transplantacje, zapłodnienia in vitro lub używanie niewysterylizowanego sprzętu medycznego do transfuzji krwi. W Polsce są to jednak niezwykle rzadkie przypadki – odsetek osób zarażonych w ten sposób wynosi poniżej 1%. Pod względem częstotliwości przypadków znacznie inaczej sprawa przedstawia się pośród narkomanów zażywających substancje psychoaktywne dożylnie przy użyciu niewysterylizowanych igieł. Stanowią oni ponad połowę nosicieli HIV. Trudno jest przeciwdziałać temu problemowi ze względu na siłę uzależnienia, która ogranicza świadomość tych osób. Nie są one w stanie zrozumieć powagi sytuacji, w jakiej się znalazły i lekceważą sygnały z zewnątrz, co sprawia, że kampanie społeczne przeciwko roznoszeniu wirusa HIV w ten sposób nie przynoszą pożądanego efektu. Zarażenie HIV – fałszywe teorie Istnieje sporo teorii dotyczących zarażenia HIV, które wprowadzają społeczeństwo w błąd. Przede wszystkim, do infekcji nie może dojść przez pocałunek – osoby musiałyby wymienić między sobą 0,5 litra śliny, żeby pojawiła się taka możliwość. Nie ma również ryzyka zakażenia poprzez dotyk, wspólne używanie przedmiotów codziennego użytku (pościel itd.), czy też korzystanie z tej samej toalety. Poza tym, HIV nie jest wirusem przenoszonym przez insekty. Jeżeli jedno z rodziców jest nosicielem wirusa HIV, jest możliwość posiadania zdrowego dziecka – istnieją metody zapłodnienia in vitro, dzięki którym ryzyko zakażenia potomków maleje do zera.

czy przez minete mozna zarazic sie hiv